Τον κάψατε τον άνθρωπο!!!!

ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Τζανής-Βρεττάκος στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα. Δύο άνθρωποι με παιδεία, μόρφωση, ευγένεια και ήθος, το οποίο ΑΠΟΤΥΠΩΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ κατά τη διάρκεια όλου του προεκλογικού αγώνα.
Θεωρώ πως αυτό το ήθος και το ύφος, σε μεγάλο ποσοστό ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ από τον Κερατσινιώτικο λαό, ο οποίος έστειλε ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ενότητας, συναίνεσης και ήπιων τόνων. (Ο πρώτος συνδυασμός πήρε 19% και ο τελευταίος 10%). Αντιθέτως όσοι σήκωσαν τους τόνους, όσοι ΣΚΑΝΔΑΛΟΛΟΓΗΣΑΝ, όσοι ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΑΝ, όσοι έστηναν ανόητες ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ (αμέτρητες εναντίον του Δημάρχου), ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑΝ πλήρως… Δυστυχώς όμως το μήνυμα ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΝ. Συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο και αυτή την εβδομάδα των εκλογών… Κι εντάξει τον Τζανή το καταλαβαίνω γιατί τον μισούν… Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν υπήρχαν στον πολιτικό χάρτη. Τους έδωσε αξιώματα, τα οποία αντί να τα υπηρετήσουν, υπηρέτησαν την ιδιοτέλεια τους…

Κι εγώ αναρωτιέμαι… Τον Βρεττάκο που με τόση λύσσα υποστηρίζουν ΑΥΤΟΙ οι λίγοι έστω, ενωμένοι αντιτζανήδες τον ρώτησαν αν θέλει να τον στηρίζουν? Διότι αν γράψει κανείς ΔΗΜΟΣΙΑ τον κύκλο των όψιμων υποστηρικτών του, θα κοκκινήσει από την ντροπή του….

ΑΚΟΥΛΟΥΘΕΙ  ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ, ΑΦΙΕΡΩΝΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ... ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ. 

Eίν' ακριβός ο αέρας που φτύνεις,
ακριβό το ποτό και το πίνεις.
Tρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι,
είν' ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι,
είν' ο κόσμος δροσιά κι αεράκι.

Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας,
κόκκινα μάτια μου μή με ρωτάς.
Στα 17 σου πηδάς το καλάμι,
στα 19 σου κανείς δεν σε πιάνει.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις πού πας.

Eνήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο.
Tα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο.
Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π' ανοίγει,
το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει·
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει.

Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας,
καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
φοβάσαι και ξέρεις πού πας.

Oλοι οι καριόληδες μια εταιρία.
Σάπια ηλικία και αδυναμία.
Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος.
Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι:
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας,
γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς.

Kαληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα,
έχει γούστο και φλόγα
είναι κάτι σαν ρόδα:
σε πατάει και σε παίρνει,
μόνο ίχνη σου σέρνει.