του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Όταν γκρεμίζεται κάτι, νομοτελειακά έρχεται η ώρα της
ανοικοδόμησης… Ανέκαθεν οι «μεγάλες
μπίζνες» φτιάχνονταν πάνω σε ερείπια… Ακόμα και σε πτώματα… Η κρίση κατέστρεψε δουλειές.
Έφτιαξε όμως και δουλειές… Έτσι γίνεται συνήθως…
Ακόμα και κατά τη διάρκεια της
κατοχής, ορισμένοι πλούτισαν…. Στη διαλυμένη Ρωσία του Γέλτσιν γιγαντώθηκαν οι
«ολιγάρχες»…
Η Ελλάδα της κρίσης ήταν ένα αεροπορικό δυστύχημα. Βέβαια οι
«επιτήδειοι» έχουν τον δικό τους κώδικα συνεννόησης. Το δικό τους μαύρο κουτί…
Υπάρχει ένας πολύ στενός κύκλος ανθρώπων
(πολιτικών-επιχειρηματιών-δημοσιογράφων και μεσαζόντων), ο οποίος συνεχίζει να διαμορφώνει
την ατζέντα της πολιτικής και της οικονομικής ζωής της χώρας…
Συνεχίζει να πιέζει, μέσω - διαφόρου είδους - εκβιασμών να
πέσουν υπογραφές και να προχωρήσουν έργα, συμβάσεις και προμήθειες.
Ακόμη όμως και στην καταστροφή το μαύρο κουτί λειτουργεί.
Επιτρέπει στους μεν να δίνουν σήμα στους δε. Ώστε να ρέει το χρήμα. Αυτό γίνεται
και σήμερα… Το χρήμα ρέει… ΜΟΝΟ για τους συγκεκριμένους… (Έχουμε κρίση,
βλέπετε…) Αλλά ρέει…
Η χώρα διαλύθηκε από το Μνημόνιο. Από κάτω όμως τίποτε δεν
έχει αλλάξει. Οι leaders που έζησαν στιγμές μεγάλης δόξας (και κονόμας) επί ΠΑΣΟΚ,
βολεύτηκαν και επί ΝΔ, δείχνουν να έχουν βρει τις άκρες τους και στον εξωσυστημικό
υποτίθεται ΣΥΡΙΖΑ.
Και η ζωή συνεχίζεται… Και θα συνεχίζεται… Αφού υπάρχουν
κοροϊδάρες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.