Πατερναλιστικός συνδικαλισμός...

"Ο όρος πατερναλισμός, γενικά, εκφράζει δύο έννοιες  (1). Ένα σύστημα, μια αντίληψη ή πρακτική διοικήσεως, ασκήσεως πολιτικής και γενικότερα ελέγχου (ατόμων, ομάδων, εργαζομένων κ.λπ.) με κηδεμονευτικό και προστατευτικό χαρακτήρα, που, κατά τα οικογενειακά πρότυπα, προβάλλει ως δεδομένη την καλή θέληση του εργοδότη / προϊσταμένου / κυβερνήτη κ.λπ., τη στοργή και το «πατρικό» ενδιαφέρον του για το καλό κάθε εργαζομένου, πολίτη κ.λπ.. Αυτό εκφράζεται με υλικές παροχές, χωρίς όμως την παροχή δικαιωμάτων συμμετοχής, αναλήψεως υπεύθυνων θέσεων κ.λπ.
(2). Η τάση να προσπαθεί κάποιος ηγέτης, συνδικαλιστής, αρχηγός ομάδας κ.λπ. να προστατεύει και να κηδεμονεύει όσους εκπροσωπεί. Ο πατερναλιστικός συνδικαλισμός αντιστοιχούσε σε μια περίοδο που ξεπεράστηκε με την άνοδο του οργανωμένου καπιταλισμού και του κράτους πρόνοιας. Τότε μια μερίδα εργοδοτών είχε συναίσθηση του ότι οι εργαζόμενοι δεν ήταν μόνο ένα ακόμη εμπόρευμα αλλά κάτι παραπάνω, και, με την έννοια αυτή, δρούσαν ως στοργικοί «πατέρες» και πρόσφεραν παροχές υπό τον όρο της «αμοιβαιότητας» και της «ανταπόδοσης της υποχρέωσης» με τη μορφή της αφοσίωσης στην εταιρεία (στο χώρο των τραπεζών κλασική ήταν η περίπτωση του Στρατή Ανδρεάδη που φρόντισε για την ανάπτυξη θεσμών πρόνοιας για το προσωπικό των τραπεζών του συχνά χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα από το σύλλογο, π.χ. κυλικείο και εστιατόριο με τιμές κόστους, παιδικός σταθμός κ.λ.π.).
Αντίστοιχα εμφανίστηκε και ο τύπος του «εργατοπατέρα» συνδικαλιστή που «φρόντιζε» τους ψηφοφόρους του οι οποίοι δεν ήταν σε θέση, είτε για λόγους έλλειψης γνώσεων και χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, είτε για λόγους οικογενειακών βαρών, να αυτοοργανωθούν και να διεκδικήσουν αδιαμεσολάβητα την επίλυση των προβλημάτων τους.‘’
(Σ.Σ. Η ανάρτηση δεν είναι τυχαία, λόγω έλλειψης επίκαιρης θεματολογίας ή για λόγους επιμόρφωσης. Συνεχίζεται ....)

ΠΗΓΗ: ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ