Ο «Μαυρογιαλούρος» και οι «Μαυρογιαλούροι»

Αδιάβαστος πιάστηκε κατά τη γνώμη μου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος για να στηλιτεύσει τους πολιτικούς αντιπάλους του και πρωτίστως το κυβερνητικό αρχηγικό δίδυμο και τους υπουργούς χρησιμοποίησε την λέξη «Μαυρογιαλούρος», κι όλους τους απορρέοντες απ’ αυτό επιθετικούς προσδιορισμούς,.

Και όμως… Ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος του 1965, δεν είναι ο Ανδρέας… του 1981, πολύ δε περισσότερο ο Ανδρέας του 2014. Εκείνος ο, τόσο μακρινός για τα σημερινά δημόσια ήθη, Ανδρέας είχε μπέσα και φιλότιμο. Αρνήθηκε να γίνει οπαδός των οπαδών του, όμηρος των αχρείων κομματαρχών του, πάτρωνας των ψηφοφόρων του κόμματος… Όταν διαπίστωσε τα ημαρτημένα, τα δύσοσμα έργα του περίγυρού του, δεν αναζήτησε άλλοθι. Έφτασε την αυτοκριτική του σε ύψος περιωπής, αδιανόητης για τα σημερινά μέτρα, παραιτούμενος του υπουργικού θώκου.

Το 1965 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Με τη βασιλική εκτροπή, το παλατιανό πραξικόπημα και την αποστασία που ανέτρεψε μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό του 53%. Αλλά τότε υπήρχαν και Μαυρογιαλούροι να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Όχι μόνον οι αποστάτες… Τώρα, το 2014, η χώρα έχει πλεόνασμα… «σοβαρών πολιτικών», αλλά δυστυχώς της λείπει ο Μαυρογιαλούρος.  

JUNIUS